Door Annika Jansen - 28 December 2015

 

Afgelopen week las ik een nieuwsbericht uit Amerika. Over een grand-prix paard dat uit zijn stal was gestolen en waarschijnlijk naar de slacht was gebracht vanwege zijn goede bespiering en conditie. Het lijkt mij verschrikkelijk om er achter te komen dat het paard waar je zo hard mee samen hebt gewerkt en zo’n band mee op hebt gebouwd ineens weg is. Ik heb de samenwerking tussen mens en paard altijd heel bijzonder gevonden. Dat paarden zich in de loop der eeuwen zo hebben aangepast aan de mens. Wij hebben samen met paarden dingen opgebouwd, oorlogen gewonnen en voedsel verbouwd.

Zonder klagen draagt mijn paard mij elke keer weer op zijn rug. We sluiten

ons paard op in een stal, hij krijgt beweging wanneer wij dat zeggen en eet

pas wanneer wij dat geven. Daarnaast zijn er ook genoeg paardenmensen

die hun paard overspoelen met liefde en vrijheid. Een dier kan zo ontzettend

veel betekenen voor een mens en er kan zo’n sterke band ontstaan. Ik rij zelf

niet prestatiegericht, puur voor de ontspanning. Wanneer ik rij voel ik mij

rustig en kan ik mijn hoofd leegmaken. Een paard kan zo veel toevoeging

hebben. Het kan mensen helpen bij hun herstelproces na een trauma of

kinderen helpen die een verstandelijke beperking hebben. De kracht van

dieren is soms zo sterk, daar kunnen mensen niet tegenop.

Probeer een dier dat zo veel bijgedragen heeft aan de mensheid dan ook

een waardige plek te geven. Heb er respect voor en behandel hem hier ook

mee. Ik kan mij niet voorstellen dat er mensen zijn die iemands dier en

sportpartner kan stelen en laten slachten. Ik hoop dat zo veel mogelijk

mensen zich gaan realiseren dat een paard, elk dier, gevoelens heeft. Ook

dieren kunnen onvervangbaar zijn.